ДЯТЛОВЩИНА - информационный портал Дятловского района

Рабіць дабро проста. Шчырая ўсмешка, добрае слова, знак увагі, невялікі падарунак — усё гэта складальнікі добрых справаў. Навагоднія і калядныя святы традыцыйна шчодрыя на падарункі і маленькія цуды, падрыхтаваць якія здольны кожны з нас.

У рамках дабрачыннай навагодняй акцыі "Нашы дзеці" напярэдадні праваслаўных Калядаў у прытулак сацыяльна-педагагічнага цэнтра горада Дзятлава завіталі госці. Гэта былі начальнік Дзятлаўскага раённага аддзела Следчага камітэта М. А. Бародзіч, намеснік начальніка АУС Дзятлаўскага райвыканкама па ідэалагічнай і кадравай рабоце I. В. Хітро, начальнік інспекцыі па справах непаўналетніх АУС Дзятлаўскага райвыканкама В. В. Петрукевіч, старшыня Дзятлаўскага раённага аб'яднання прафсаюзаў А. Д. Сатараў, першы сакратар раённага камітэта ГА "БРСМ" К. У. Хілімончык, старшыня раённай арганізацыі Беларускага таварыства Чырвонага Крыжа Г. Э. Касцюк.

Адметнасцю Таркачоўскага дзіцячага сада-базавай школы з'яўляецца музейны пакой "Наша спадчына". Экспазіцыю пакоя складаюць некалькі раздзелаў. Яны прысвечаны гісторыі школы, Вялікай Айчыннай вайне, гістррыі мясцовага калгаса.

ХВАРОБА ЦІ ПРАБЛЕМЫ ВЫХАВАННЯ?

На выхаванне ў дзяржаўныя ўстановьі замест сям'і дзеці трапляюць не толькі па віне бацькоў (калі непаўналетніх прызнаюць маючымі патрэбу ў дзяржаўнай абароне), a і з-за ўласных паводзінаў.

Тэафілія Адамаўна Аўсянік з'яўляецца самай старэйшай жыхаркай вёскі Данілавічы, ёй ужо дзевяноста чатыры гады. Цяпер яна жыве разам з сынам — Казімірам Іванавічам, які клапоціцца і даглядае сваю састарэлую маці.

Тэафілія Адамаўна нарадзілася ў вялікай сям'і, у якой было сямёра дзяцей — чатыры браты і тры сястры. Ужо пяцігадовым дзіцём, каб зарабіць на кавалак хлеба, яна пайшла служыць: даглядала чужых дзяцей. За работу дзяўчынку кармілі і апраналі. Гэтую дабрыню ў адносінах да яе Тэафілія Адамаўна памятае і цяпер. Кожны раз яна просіць свайго сына, каб ён прыбраў на могілках, дзе пахаваны людзі, у якіх яна некалі служыла.

Раіса Канстанцінаўна Альшэўская — жыхарка аграгарадка Таркачы. Сюды яна прыехала ў 1983 годзе. 3 таго часу жанчына з'яўляецца нязменнай загадчыцай мясцовага ФАПа. На працягу некалькіх апошніх гадоў яна яшчэ і стараста Таркачоў. Наколькі атрымліваецца сумяшчаць гэтыя пасады, чаму менавіта медыцына стала жыццёвым выбарам? На гэтыя і іншыя пытанні Раіса Канстанцінаўна адказала карэспандэнтцы газеты ў час інтэрв'ю.

— Нарадзілася я на Дзятлаўшчыне, у вёсцы Явар, — расказвае мая суразмоўца. — Дзятлаўшчына — гэта радзіма майго таты — Канстанціна Канстанцінавіча. Мама — Аляксандра Герасімаўна — родам з Растова. 3 татам яна пазнаёмілася ў Германіі. У гады Вялікай Айчыннай вайны тата і мама былі вывезены на прымусовыя работы. Пасля вызвалення некаторы час мама і тата жылі ў Растове, а затым пераехалі на радзіму мужа. У сям'і нарадзіліся чацвёра дзяцей. У нашым родзе многа медыкаў, і ўжо з дзяцінства я таксама марыла пра гэту прафесію. Медыцынскую спецыяльнасць атрымала ў Жалудоцкім вучылішчы, пасля заканчэння якога разам з мужам пераехала ў Таркачы.

На працягу 5 тыдняў 2016 года навучэнцы 10 установаў адукацыі нашага раёна прымалі актыўны ўдзел у online гульні-конкурсе "Пад адным сонцам народжаныя". Праект распрацавала настаўніца інфарматыкі Вензавецкага дзіцячага сада-сярэдняй школы Кацярына Валер'еўна Латушка.

Напрыканцы снежня 2016 года на базе Вензавецкага дзіцячага сада-сярэдняй школы прайшла ўрачыстая сустрэча і падвядзенне вынікаў гульні, а таксама першая раённая этнадыскатэка ў рамках рэалізацыі праекта шостага школьнага дня "A сонца свеціць усім аднолькава!". Яе падрыхтавалі і правялі навучэнцы 11 класа ўстановы. Мерапрыемствы ладзіліся сумесна з аддзелам культуры і адпачынку "Вензавецкі дом культуры".

У час навагодніх і калядных святаў чароўная казка павінна прыйсці да кожнага дзіцяці, пасяліць у юных сэрцах радасць і надзею. А як быць з тымі дзеткамі, каму не пашанцавала сустракаць сямейныя святы дома?

На Дзятлаўшчыне стала добрай традыцыяй у рамках акцыі "Нашы дзеці" наведваць пацыентаў дзіцячага аддзялення Дзятлаўскай цэнтральнай раённай бальніцы.

Сёлета дзеці, іх бацькі, медыцынскі персанал прымалі віншаванні ад аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама, Дзятлаўскага раённага камітэта ГА "БРСМ" і раённай арганізацыі Беларускага таварыства Чырвонага Крыжа.

Па словах галоўнага спецыяліста ла ахове дзяцінства аддзела адукацыі, спорту і турызму Дзятлаўскага райвыканкама Алены Анатольеўны Чайкоўскай, на 1 снежня 2016 года ў банку даных Дзятлаўскага раёна аб дзецях-сіротах і дзецях, якія засталіся без апекі бацькоў, на ўліку знаходзяцца 54 непаўналетнія. Сярод іх — 6 дзяцей-сірот і 48 дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў. Усе дзеці ўладкаваны на сямейныя формы выхавання.

Для дзіцяці сям'я — гэта цэлы свет. Свет, у якім яно жыве, дзейнічае, робіць адкрыцці, вучыцца любіць, радавацца, спачуваць, набывае вопыт міжасабовых адносінаў. Дзіця не можа быць шчаслівым, калі не мае сям'і.

3 такім перакананнем жыве і працуе настаўніца гісторыі гімназіі №1 горада Дзятлава Лідзія Андрэеўна Ляўкевіч. А калі чалавек у нечым перакананы, то будзе несці святло сваіх перакананняў праз усе жыццё, працаваць так, каб гэта складаная навука, якая патрабуе не толькі ведаў, але і глыбокага аналізу, для школьнікаў перататрылася ў радасную дзею.

У кожнага настаўніка свой педагагічны лёс, свой шлях да сэрцаў дзяцей, свая дарога да педагагічнага майстэрства. Нельга сказаць, што ў некага яна лёгкая і бязвоблачная — усе прабіраюцца праз церні, шукаюць і знаходзяць, губляюць і ідуць наперад, да новых вяршыняў, інакш не будзе настаўніка, не будзе прафесіянала і проста Чалавека з вялікай літары, якім павінен быць кожны ў сваёй прафесіі.

На базе сацыяльна-педагагічнага цэнтра горада Дзятлава працуе клуб для падлеткаў "Кантакт". Яго пасяджэнні праходзяць штомесяц у форме трэнінгаў, "круглых сталоў", размоваў на актуальныя тэмы. План работы разлічаны на падлеткаў, якія знаходзяцца на ўліку ў інспекцыі па справах непаў-налетніх і маюць праблемы ў выхаванні. Аднак наведваць заняткі клуба могуць усе жадаючыя. Актуальныя тэмы з падлеткамі тут абмяркоўваюць не толькі сацыяльныя педагогі і педагогі-псіхолагі цэнтра, але і запрошаныя спецыялісты розных службаў і ўстановаў раёна.

Вось і на выніковае пасяджэнне 2016 года ("круглы стол" "Пра СНІД усур'ёз") да ўдзельнікаў клуба "Кантакт" завіталі начальнік інспекцыі па справах непаўналетніх АУС Дзятлаўскага райвыканкама В. В. Петрукевіч і дэрматавенеролаг Дзятлаўскай ЦРБ В. В. Емяльянчык.

Нядаўна ў Круцілавіцкім дзіцячым садзе-сярэдняй школе адкрылася новая экспазіцыя школьнага музея. Яна прысвечана развіццю сельскай гаспадаркі ў мікрараёне навучальнай установы.

На ўрачыстае адкрыццё былі запрошаны ветэраны працы сельскай галіны, перадавікі вытворчасці, прадстаўнікі іх сем'яў, цяперашнія работнікі СВК "Граніт-Агра". Прысутнічалі на ўрачыстасці і старшыня раённага камітэта прафсаюза работнікаў аграпрамысловага комплексу Уладзімір Фёдаравіч Казак, кіраўнік спраў Данілавіцкага сельскага выканкама Галіна Генадзьеўна Дворык.

Музыка, як і іншыя віды мастацтва, пакараецца не кожнаму.

На Дзятлаўшчыне багата працаўнікоў, якія ўсё свае жыццё прысвяцілі абранай справе, не здрадзіўшы ей ні на імгненне.
З ліку такіх людзей - інжынер-лесапатолаг дзяржаўнай лесагаспадарчай установы "Дзятлаўскі лясгас" Войцех Мар'янавіч Багдзевіч.
Лясному работніку, узнагароджанаму нагрудным знакам Міністэрства лясной гаспадаркі Рэспублікі Беларусь "30 гадоў бездакорнай службы ў дзяржаўнай лясной ахове Рэспублікі Беларусь", ёсць што расказаць чытачам газеты.

Аб жыццёвым выбары

Войцех Мар'янавіч Багдзевіч — ураджэнец Шчучынскага раёна. Яго дзяцінства і юнацкія гады прайшлі ў вёсачцы Шкордзь у Васілішкаўскім сельсавеце. Па заканчэнні школы выпускнік паступаў у вышэйшую навучальную ўстанову па сельскагаспадарчай спецыяльнасці, але ў апошні момант перадумаў, вырашыў падаваць дакументы ў тагачасны Беларускі дзяржаўны тэхналагічны інстытут імя Кірава на спецыяльнасць "Лясная гаспадарка", які паспяхова закончыў у 1973 годзе. Войцех Мар'янавіч Багдзевіч лічыць, што гэта быў шчаслівы выпадак:
— Hi разу ў жыцці за дзясяткі гадоў працы не пашкадаваў, што стаў не сельскагаспадарчым, а лясным работнікам, — кажа мужчына. — Не заўсёды атрымліваецца так, як мы жадаем, але гэта таксама да лепшага.

Дзякуючы намаганням сацыяльных работнікаў, жыццё многіх пажылых людзей напоўнена сэнсам, у іх ёсць надзея і ўпэўненасць у заўтрашнім дні. На жаль, у наша стагоддзе высокіх тэхналогій пажылыя людзі найчасцей "выпадаюць" з хуткаплыннага жыцця, знаходзяцца на яго перыферыі. У многіх з іх ёсць дзеці, унукі, часам, і праўнукі, аднак наведаць бабулю ці дзядулю яны могуць толькі па выхадных або ў святы, а тыя, хто жыве за мяжой, дык і ўвогуле - раз на год. А старым людзям найчасцей не хочацца перабірацца ў гарады, бо дома і родныя сцены дапамагаюць, і з суседзямі, з якімі жыццё пражылі, шкада развітвацца. Вось і застаюцца яны ў неперспектыўных вёснах і пасёлках дажываць свой век. I як добрыя анёлы-ахоўнікі на дапамогу ім прыходзяць работнікі аддзялення сацыяльнай дапамогі на даму.

Ордэнам Маці за нараджэнне і выхаванне пяці і больш дзяцей былі ўзнагароджаны 14 шматдзетных жанчын з Віцебскай, Гомельскай
і Гродзенскай абласцей. Адпаведны Указ Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка падпісаў 9 снежня. У ліку ўзнагароджаных — жыхарка Дзятлаўшчыны, жывёлавод КСУП Хвінявічы Ганна Муха.

Ва ўрачыстай абстаноўцы ўзнагароду шматдзетнай маці ўручыў старшыня Дзятлаўскага райвыканкама Аляксандр Дубовік.

— Ад імя Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі дазвольце ўручыць вам ордэн Маці і павіншаваць вас з гэтай высокай дзяржаўнай узнагародай, — адзначыў Аляксандр Міхайлавіч.