ДЯТЛОВЩИНА - информационный портал Дятловского района

Жыццё пражыць — не поле перайсці,
Былі і завірухі і спякоты.
Але заўсёды лепш было ў жыцці
3 тваёй любоўю і з тваёй пяшчотай.

Нібы дождж, маладосць
Хутка прамінае.
...Ой, чаму ж яна ёсць —
Прымаўка такая?

Зязюля кукуе і ціха і ветла.
А ластаўка мкне ў вышыні.
Зязюля прыносіць нам вестку пра лета.
А ластаўка — цёплыя дні.

Кажуць, лічба трынаццаць
Нешчаслівая нейкая.
А яна мне, прызнацца,
У жыцці стала лекарам.

Пачатак лютага пагодны —
Дык будзе ранняя вясна,—
Такою мудрасцю народнай
Прырода кажа сёння нам.

Асфальт такі каляны,
Нібы камень.
Ды ён дабрэе
Ранняю вясной.

Вядзе памаленьку
За ручку
Бабуля
Маленькую ўнучку..

Дзесьці ты блізка,
Дзесьці ты побач,
Ты — мая радасць,
Ты — мая слодыч.

3 народнага

Ой у полі дубочкі
Сталі роўна ў радочкі.
Мы іх з мілым садзілі
У мінулым гадочку.

Зелянеюць дубочкі,
Шалясцяць сабе лісцем.
Як жа ў поле да іх мне
Адвячоркам не выйсці?

3 Міхасём жа ды з любым
Параднілі дубочкі,
Бо растуць, як грыбочкі,
Ў нас блізняты-сыночкі.

Чалавечая душа —
Праменьчык сонца.
Чалавечая душа —
Струмень крыніцы.